Δυνάμωσα την θέσιν των Μύλων καλά να πολεμήσουμεν εκεί όσο να λυώσουμε. Ότι αν μας πάρη αυτείνη την θέσιν, πάγει και τ’ Ανάπλι. Ότι νερόν δεν είχε μέσα ούτε δράμι και τα κανόνια πεσμένα από τα λέτα. Ήταν σ΄ αυτείνη την κατάστασιν από τον καιρόν του εφύλιου πολέμου, οπού το κρατούσε ο Πάνος Κολοκοτρώνης.
Ύστερα εκείνοι οπού μπήκαν εις τ’ Ανάπλι να κυβερνήσουν ήταν κι’ αυτείνοι όμοιοι με τους άλλους. Τέλος από αυτά ούτε νερό είχε μέσα, ούτε κανόνι εις τον τόπον του· κι’ αν έπαιρνε τους Μύλους ο Μπραΐμης, κεντρικόν μέρος της θάλασσας και στεργιάς και πλήθος ζαϊρέδες και πολεμοφόδια και νερό ποταμός, μπλοκάριζε και τ’ Ανάπλι. Και εις την κατάστασιν οπούταν κάμετε την κρίση αν βαστούσε.
Αφού το δυνάμωσα, σε δυο ημέρες ήρθε ο Χατζημιχάλης με τους ανθρώπους μου, οπού μου πήρε, ήρθε κι’ ο Κωσταντήμπεγης Μαυρομιχάλης μ’ ολίγους κι’ ο Υψηλάντης με τους ανθρώπους του, όλους δεκαπέντε. Εκεί οπούφκειανα της θέσες εις τους Μύλους ήρθε ο Ντερνύς να με ιδή. Μου λέγει:
«-Τι κάνεις αυτού; Αυτές οι θέσες είναι αδύνατες· τι πόλεμον θα κάμετε με τον Μπραΐμη αυτού;
– Του λέγω, είναι αδύνατες οι θέσες κ’ εμείς, όμως είναι δυνατός ο Θεός οπού μας προστατεύει· και θα δείξωμεν την τύχη μας σ΄ αυτές της θέσες της αδύνατες. Κι’ αν είμαστε ολίγοι εις το πλήθος του Μπραΐμη, παρηγοριώμαστε μ’ έναν τρόπον, ότι η τύχη μας έχει τους Έλληνες πάντοτε ολίγους. Ότι αρχή και τέλος, παλαιόθεν και ως τώρα, όλα τα θερία πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε· τρώνε από ’μάς και μένει και μαγιά. Και οι ολίγοι αποφασίζουν να πεθάνουν· κι’ όταν κάνουν αυτείνη την απόφασιν, λίγες φορές χάνουν και πολλές κερδαίνουν. Η θέση οπού είμαστε σήμερα εδώ είναι τοιούτη· και θα ιδούμεν την τύχη μας οι αδύνατοι με τους δυνατούς.
– Τρε μπιεν, λέγει κι’ αναχώρησε ο ναύαρχος».
Ο Μακρυγιάννης ήταν πλούσιος όταν ξέσπασε η Επανάσταση. Μέχρι τον θάνατό του, αυτό που κυρίως επιδίωξε, ήταν να διατηρήσει ή να αυξήσει τον πλούτο του, και μάλιστα, αρκετές φορές εις βάρος του έθνους. Τον ίδιο του τον τίλο (στρατηγός) τον οφείλει στην αποζημίωσή του κατά τον εμφύλιο του 1824 για να κυνηγήσει τους Κολοκοτρώνηδες και τους λοιπούς που αντιστάθηκαν στον αγγλογαλλικό παράγοντα. Ως προς την στρατιωτική του ανδρεία, εκτός του ότι φαίνεται εύκολα, ο ίδιος -προς τιμήν του- λέει ότι ήταν δειλός και απέφευγε τα δύσκολα. Όπου όμως έβλεπε χρήματα, έτρεχε από τους πρώτους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ θεοποίησή του αποτελεί απόδειξη της χαμηλής ενημέρωσης που υπάρχει για το -σκοτεινό έτσι κι αλλιώς- 1821, αφού ο ένας αναπαράγει τον άλλον με δυο-τρια τσιτάτα. Αρκεί να διαβάσει κάποιος όλα τα απμομνημονεύματά του και να έχει μια στοιχειώδη ενημέρωση για τα γεγονότα, ώστε να δει, ότι ούτε ο Μακρυγιάννης δεν εκθειάζει τόσο τον εαυτό του. Κατά τα άλλα, τα απομνημονεύματα αποτελούν ένα αχρονολόγητο συνοθύλευμα, ένα μνημείο αντιφάσεων, αλλά δείχνουν και την έλλειψη μπέσας, του κυριότερου χαρακτηριστικού που ξεχώριζε τα παληκάρια από τα μη. Κι αυτή όμως η έλλειψη μπέσας είναι ιδιόρυθμη, σαν να ήθελε να ήταν άλλος απ' τον εαυτό του και μπερδεύει τους δυο χαρακτήρες μεταξύ τους. Ως προς τα πολιτικά ζητήματα, είναι τελείως ανενημέρωτος και μηρυκάζει διάφορα που άκουγε από τους φραγκοφορεμένους, ανακατεύοντάς τα με έναν Θεό, ελαστικό στην ανεντιμότητα και στην εγωπάθεια.