Δευτέρα 21 Οκτωβρίου 2013

Εκδότες- δημοσιογράφοι και σχολικά βιβλία, μια απίστευτη ιστορία διαπλοκής...

Όλο και μεγαλύτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η αποκάλυψη που πρώτοι αναδείξαμε στον Λόγιο Ερμή (εδώ και εδώ) για τα ακριβά βιβλία του πρώην ΟΕΔΒ που ανέλαβαν να προμηθεύσουν οι κύριοι Μπόμπολας, Αναστασιάδης και Χατζηνικολάου.


Ο Σάλος που δημιουργήθηκε στο διαδίκτυο είχε ως συνέπεια να ασχοληθούν με το θέμα όλο και πιο πολλοί, αποκαλύπτοντας ακόμα περισσότερα στοιχεία. Ένα από τα πλέον ενδιαφέροντα, τα βρίσκουμε στο ρεπορτάζ του blogger «Γαλαξιάρχη» και είναι η παρατήρηση ότι και οι τρεις εφημερίδες τυπώνουν στο ίδιο τυπογραφείο, την Ίριδα του Μπόμπολα και του ΔΟΛ.

Κοιτάζοντας λίγο τις αρχικές ημερομηνίες είναι μάλιστα πολύ πιθανό το Πρώτο Θέμα όταν ανέλαβε το έργο να ήταν ιδιοκτησίας Μπόμπολα, αφού μετά το «διαζύγιο» Θέμου και Μάκη ο μεγαλοεργολάβος είχε αγοράσει τον τίτλο (τον οποίο πούλησε πάλι στον Αναστασιάδη μετά από ένα διάστημα).
Ο «Γαλαξιάρχης» με σημερινή του ανάρτηση επικεντρώνεται περισσότερο στο βιβλίο που εξέδωσε η Real Media, του Νίκου Χατζηνικολάου και είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτικός.
Διαβάστε παρακάτω:
Εκδότες-δημοσιογράφοι, εκδόσεις σχολικών βιβλίων και μία μήνυση

Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται, ειδικά αν είναι Κυριακή και ο πρωινός καφές συνοδεύεται από απειλή μήνυσης. Ή αλλιώς, πως ένα ερώτημα βουλευτή στο ελληνικό κοινοβούλιο, μπορεί να οδηγήσει σε νομικές περιπέτειες έναν πολίτη που τόλμησε να το μεταφέρει στον ενδιαφερόμενο εκδότη-δημοσιογράφο…
Πρωινός ζεστός καφές, λίγη τσίμπλα ακόμη στο μάτι και σόσιαλ μίντια. Ένα τυπικό κυριακάτικο πρωινό δηλαδή.
Η είδηση που κυριαρχεί στην timeline του twitter αφορά μία “ιστορία διαπλοκής“, όπως μεταφέρεται από το The PressProject, μεταξύ υπουργείου παιδείας και τριών εκδοτών εφημερίδων, για την εκτύπωση τριών τίτλων βιβλίων με συνολικό κόστος περί τα δύο εκατομμύρια ευρώ. Αν μη τι άλλο ενδιαφέρον.
Σκαλίζοντας το δημοσίευμα, η πρώτη παρατήρηση είναι ότι τα αθροίσματα δεν “βγαίνουν”. Ενώ αναφέρει ότι οι εκδότες του Έθνους, του Πρώτου Θέματος και της Real News (Πήγασος, Εκδόσεις Πρώτο Θέμα και Real Media αντίστοιχα), μοιράστηκαν 2.392.461 ευρώ, τα ποσά των συνοδευτικών εγγράφων από τηδι@υγεια δεν ξεπερνούν τα 930.000 ευρώ. Η ιστορία αποκτά περισσότερο ενδιαφέρον.
Με λίγο ακόμη ψάξιμο, φτάνουμε στην αρχική πηγή της είδησης που δεν είναι άλλη από το ερώτημα της βουλευτή των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, Σταυρούλας Ξουλίδου, στη Βουλή, σχετικά με τις εν λόγω συμβάσεις που έγιναν μεταξύ ΟΕΔΒ -πριν τον κλείσει η κυβέρνηση- και των εκδοτών. Σύμφωνα λοιπόν με το ερώτημα (εδώ το pdf) της Στ. Ξουλίδου, τα ποσά που αναγράφονται στα έγγραφα αποτελούν υπόλοιπα της αρχικής υποχρέωσης. Για το ποσό των 2,4 εκατ. ευρώ, επικαλείται τις τρεις αρχικές συμβάσεις του ΟΕΔΒ (από το 2009). Επειδή υπάρχει η εκκρεμότητα της μη δημοσίευσης των συμβάσεων του ΟΕΔΒ που επικαλείται η κα. Ξουλίδου, δεν θεωρώ (για την ώρα) δεδομένα τα συνολικά ποσά.
Εκείνο που μου κίνησε περισσότερο την περιέργεια, δεν ήταν τόσο τα ποσά, όσο το ότι αυτά αντιστοιχούν σε τρεις μόλις τίτλους (Πάπισσα Ιωάννα, Υπέροχη Ελλάδα, Αθήνα – 60 μορφές στο φως). Σημειώστε εδώ ότι ο τρίτος τίτλος (μεγέθους 140 σελίδων) δεν κυκλοφορεί στην αγορά, αλλά τυπώθηκε για να μπει στησακούλα της Real News, στις 11/9/2010. Επίσης, με τιμές βιβλιοπωλείου η Πάπισσα Ιωάννα κοστολογείται από 15 έως 30 ευρώ. Τέλος, η τύχη του Υπέροχη Ελλάδα, αγνοείται, καθώς δεν το βρήκα ούτε σαν “δώρο”, ούτε σε βιβλιοπωλείο (σύμφωνα με το The PressProject το βιβλίο αυτό μπορεί να μην υπάρχει καν).
Γνωρίζοντας ότι το κόστος εκτύπωσης ενός “ραφτού” βιβλίου χωρίς σκληρό εξώφυλλο δεν ξεπερνά τα 2 με 3 ευρώ (και είναι ενδεχομένως ακόμη χαμηλότερο αν το τιράζ είναι της τάξης των δεκάδων χιλιάδων), προκύπτουν εύλογα ερωτήματα σχετικά με τον αριθμό των βιβλίων που προμηθεύτηκε το υπ. παιδείας από τους τρεις εκδότες. Ειδικά για την περίπτωση της Πάπισσας Ιωάννας, μιλάμε για μισό εκατομμύριο, ίσως και παραπάνω αντίτυπα. Από την άλλη, πόσο να υποθέσω ότι κόστισε η εκτύπωση βιβλίου που μπήκε σε σακούλα εφημερίδας; Δύο, τρία, πέντε ευρώ; Άρα, αν πήρε 900.000 η Real Media, πόσα βιβλία τύπωσε;
Γιατί ρωτάς; Θες να φας μήνυση;
Αν και δεν είμαι τέρας ευγένειας και ψυχραιμίας στα κοινωνικά δίκτυα, όταν πρόκειται για αμιγώς ειδησεογραφικό θέμα και αφορά συγκεκριμένα πρόσωπα στα οποία θέλω να απευθύνω ερώτημα, είμαιτυπικός όσο δε λέγεται. Σα Βρετανός κρατικός υπάλληλος.
Με το Νίκο Χατζηνικολάου έχουμε κάνει αρκετές συζητήσεις στο twitter. Τον έχω μάλιστα χαρακτηρίσει ίσως τον πιο ευφυή δημοσιογράφο σε ό,τι αφορά τη διαχείριση των κοινωνικών δικτύων. Αν και είχαμε μικροεντάσεις στο παρελθόν, γενικά μπορούσαμε να βρούμε έναν κοινό τόπο συζήτησης (σ.σ. αρκεί να μην θεωρούσε ότι θίγεται η προσωπικότητά του, οπότε και γίνεται “πύραυλος”). Έτσι λοιπόν, έκρινα ότι έπρεπε να παραπέμψω το ερώτημα της κας Ξουλίδου, αλλά και την εύλογη απορία που είχα σχετικά με τα αντίτυπα που αντιστοιχούν στα ποσά, στο λογαριασμό του Χατζηνικολάου. Στο tweet μου παρέθεσα το pdf του ερωτήματος Ξουλίδου, ώστε να καταλάβει σε τι αναφέρομαι (και ότι δεν έβγαλα τα στοιχεία από την κοιλιά μου).
Η στιχομυθία που ακολούθησε είναι αποκαλυπτική:

Αποτέλεσμα της “αναίδειάς” μου ήταν μία ωραιότατη απειλή για μήνυση και μπλοκάρισμα του λογαριασμού μου, δώρο. Προσοχή στη λεπτομέρεια: δεν υιοθέτησα καν τα δεδομένα της κοινοβουλευτικής παρέμβασης της Στ. Ξουλίδου, αλλά ρώτησα “αν ισχύει“. Επίσης διευκρίνισα για το συνολικό ποσό από το υπόλοιπο.
Εννοείται ότι απάντηση δεν πήρα ποτέ για τον αριθμό των βιβλίων, παρά μόνο το γνωστό ρητό του Σημίτη (ναι, αυτού που πρωθυπούργευε με υπουργό τον Άκη Τσοχατζόπουλο) “αν έχετε στοιχεία, να πάτε στον εισαγγελέα“. Α, ναι, κι αυτό για την ψευδωνυμία, αλλά έχει γίνει τόσο βαρετό, που πλέον το προσπερνάω με χαμόγελο.
Καλέ μου Νίκο Χατζηνικολάου, δεν είχα στοιχεία. Γι’ αυτό ρώτησα. Για να μάθω. Δημόσια. Εσένα απευθείας. Τον άμεσα ενδιαφερόμενο.
Μετά από αυτήν τη στάση, θα είμαι κακός να σκεφτώ ότι η Ξουλίδου έπιασε λαβράκι; Ότι λύνονται διάφορες απορίες για το πώς και πόσο προωθεί την κυβέρνηση ένας αυτοαποκαλούμενος “αντιμνημονιακός” δημοσιογράφος; Ότι ακόμη κι αν θέλετε, ούτε μπορείτε, ούτε πρόκειται να ελέγξετε ποτέ την εξουσία; Κι άλλες παρόμοιες “κακεντρέχειες”.
Ένας τυπώνει, όλοι κερδίζουν;
Ψάχνοντας λίγο περισσότερο (και με υπόδειξη ενός φίλου από το Facebook) βρήκα κάποιες, μάλλον χρήσιμες για την εξαγωγή συμπερασμάτων, πληροφορίες.
Οι τρεις εφημερίδες που ανήκουν στις αντίστοιχες εκδοτικές εταιρείες που πήραν τις συμβάσεις για τα βιβλία, το Έθνος (Πήγασος), το Πρώτο Θέμα και η Real News (Real Media), τυπώνονται από την ίδια εταιρεία. Πιο συγκεκριμένα την IRIS Εκτυπώσεις. Άρα είναι πολύ πιθανό τα τρία βιβλία, οι εκτυπώσεις των οποίων μοιράστηκαν στις τρεις εκδοτικές, να τυπώθηκαν κι αυτά από το ίδιο τυπογραφείο.
Ακόμη πιο ενδιαφέρον, το γεγονός ότι το μετοχικό σχήμα της IRIS Εκτυπώσεις περιλαμβάνει δύο μόνο μετόχους, από 50% ο καθένας: ΔΟΛ και ΠΗΓΑΣΟΣ (Μπόμπολας).

To ίδιο τυπογραφείο (IRIS) τυπώνει τις εφημερίδες Real News, Πρώτο Θέμα και Έθνος.
Ελλείψει άλλων πόρων και κυρίως κρατικής διαφήμισης, έπρεπε να βρεθεί τρόπος να συνεχιστεί η παραδοσιακή σχέση κυβερνήσεων-εκδοτών εφημερίδων. Οι μεν παρέχουν δημόσιο χρήμα στους δε, προκειμένου να εξασφαλίζουν την υποστήριξη των ΜΜΕ και τούμπαλιν. Στην προκειμένη περίπτωση το λογικό συμπέρασμα είναι ότι ενώ την κυρίως δουλειά αναλαμβάνει ένα εταιρικό σχήμα (IRIS) που ανήκει στους δύο βασικότερους μιντιάρχες της χώρας, τα χρήματα διαχέονται και προς άλλα εξίσου σημαντικά ΜΜΕ, τα οποία μοιράζονται τους τίτλους των υπό έκδοση βιβλίων.
Το δημόσιο πολλοί εμίσησαν. Το δημόσιο χρήμα ουδείς.
Ζaphod
Υ.Γ. Επειδή διαβάζω αρκετά σχόλια που συγκρίνουν την πριν με την μετά ΟΕΔΒ εποχή, επισημαίνω και πάλι ότι οι εν λόγω συμβάσεις έγιναν από τον ΟΕΔΒ. Οι εκδότες εφημερίδων σιτίζονται, είτε υπάρχει, είτε όχι Οργανισμός. Ως υπεργολάβοι.
galaxyarchis

Tο ερώτημα της βουλευτή των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, Σταυρούλας Ξουλίδου, στη Βουλή, σχετικά με τις εν λόγω συμβάσεις που έγιναν μεταξύ ΟΕΔΒ καθώς και την απάντηση απο το Υπουργείο Οικονομικών μπορείτε να τις διαβάσετε ΕΔΩ
Διευκρινίσεις από την Τομεάρχη Παιδείας των Ανεξάρτητων Ελλήνων Σταυρούλα Ξουλίδου
Σε διευκρινίσεις προχώρησε η Τομεάρχης Παιδείας των Ανεξάρτητων Ελλήνων Σταυρούλα Ξουλίδου, με αφορμή δημοσιεύματα στο διαδίκτυο σχετικά με την ερώτηση που είχε καταθέσει στη βουλή και αφορούσε στην έγκριση δαπάνης προμήθειας βιβλίων.
Η βουλευτής  Β’ Θεσσαλονίκης και υπεύθυνη τομέα Παιδείας, Πολιτισμού και Αθλητισμού Σταυρούλα Ξουλίδου διαψεύδει τα δημοσίευματα στο διαδίκτυο που έκαναν λόγο για σύμβαση του υπουργείου Παιδείας με την «Realmedia A.E.» ύψους 935.000 ευρώ και ξεκαθαρίζει ότι πρόκειται για 127.894,25 ευρώ.
Ακολουθεί ολόκληρη η δήλωσή της:
«Μετά από ερώτηση που κατατέθηκε στο υπουργείο Παιδείας για σύμβαση με τον εκδοτικό οίκο «Realmedia A.E.» για την έκδοση συγκεκριμένου λευκώματος, η απάντηση που δόθηκε από τον υπουργό κ. Αρβανιτόπουλο ήταν η εξής:
Σύμφωνα με την αριθ. 121107/Γ7/1-10-09 Υπουργική Απόφαση, ο ΟΕΔΒ προμηθεύτηκε το λεύκωμα με τίτλο «ΑΘΗΝΑ, 60 ΜΟΡΦΕΣ ΣΤΟ ΦΩΣ» των εκδόσεων «Realmedia A.E.» τελικής δαπάνης 127.894,25 με ΦΠΑ, που προορίζονταν για τον εμπλουτισμό των σχολικών βιβλιοθηκών του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων.
Η συνολική δαπάνη είναι επομένως 127.894,25 ευρώ και όχι 935.000,00 διότι τα «υπόλοιπα προς ανάληψη» αφορούν τα χρηματικά διαθέσιμα του ΚΑΕ 9113 (Ειδικός Φορέας 19-110) και όχι υποχρέωση προς τον παραπάνω εκδοτικό οίκο.
Επομένως η αλήθεια είναι ότι δεν πρόκειται για 935.000 ευρώ όπως κακώς γράφτηκε στον τύπο αλλά για 127.894,25 ευρώ».
Σημειώνεται ότι το ποσό των 127.894,25 ευρώ αφορά σε ολόκληρη την παραγωγή της έκδοσης (φωτογράφιση, κείμενα και ότι άλλο απαιτείται για την παραγωγή της έκδοσης) και εμπεριέχει το ΦΠΑ, ενώ επισημαίνεται ότι τα χρήματα δόθηκαν με τέσσερα χρόνια καθυστέρηση.
Επιμέλεια: www.logiosermis.net

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Το ιστολόγιο δεν υιοθετεί και δεν φέρει καμία ευθύνη για τα σχόλια των αναγνωστών του. Πλέον, οι αναγνώστες μπορούν να σχολιάζουν με το λογαριασμό τους στο facebook ή με λογαριασμούς από τα υπόλοιπα κοινωνικά δίκτυα. Τα ανώνυμα σχόλια θα παραμείνουν κλειστά όσο υπάρχουν άτομα που κρύβονται πίσω από την ανωνυμία για να προβοκάρουν και να επιτεθούν σε άλλους σχολιαστές για να επιβάλλουν τις απόψεις τους.